Acı, insanı hatırlatır.

Sevdiklerimizi kaybetmek, hayatın en büyük acısıdır.

Aşk, her şeyi yeniler. Ama bazen, yenilmeden önce öldürür.

Bir çocuğun gözyaşları, dünyanın en acı şeyidir.

Bu evde kimse beni sevmez.

Gerçek aşk, bazen acı verir. Ama yine de ona ihtiyacımız var.

Geçmişte yaşanan acılar, gelecekteki mutluluğun temelini oluşturur.

Geçmişte yaşanan acılar, gelecekteki mutluluğun temelidir.

Zaman, her şeyi iyileştirmez, bazen sadece acıyı unutturur.

Hayat değil bu, hayat değil! Bu bir kabustur, bir kabustur!

Bir zamanlar burası bizimdi, şimdi ise burası bir mezarlık.

Aşk, bazen en büyük acıları bile kabul etmeyi gerektirir.

İnsanlar birbirlerinin acılarından zevk alırlar.

Hiç kimse bir başkasının acısını tam olarak anlayamaz.

Hayatta en büyük acı, kendini kaybetmektir.

Gerçek kılıç, içindeki acıyı hissettirir.

Ölüm, acıların en sonuncusudur.

Neden beni bıraktınız? Neden?

Savaşın ne olduğunu öğreneceksiniz! Savaşın ne olduğunu!

Acıyı unutmayı öğrenmek, hayatta kalabilmek için gereklidir.