Kendi yolunu bulmak, doğru yolda olduğun anlamına gelmez.

Hayat, yaralarımızın üzerine tuz basmaktan ibaret gibi görünüyor.

Hayat bir hapishanedir, herkes hücresindedir. Kimi duvarları dışarda kimi içerde vardır.

Bir kadınla yattığında, onun adını unutursun. Ama onunla birlikte uyanırsın.

Sırlarımı kimse paylaşamaz, sadece ben bilirim.

Bir insanın yaşamında iki tür dönem vardır. Birincisi, kötü ve zor zamanlar geçirirsin; ikincisi, daha kötü ve daha zor zamanlar geçirirsin.

Gölgelerin içindeki huzur, gerçek dünyanın acımasızlığına karşı bir kalkan olabilir.

Sen, bir yerde bir şeyleri öğrenirken, bir yerde bir şeyleri kaybedersin. Hayatın acı gerçeği bu.

Hayat bazen acımasızdır, ama umudu da hiçbir zaman öldürmez.

Herkes bir şekilde mutlu olur, bazıları gelirken bazıları giderken.

Bu kadar acıyla yaşanmaz ki!

İnsanın içini yakan şeylerden, yakan şeylerden söz edeceğiz.

Hayat bazen tatlıdır, bazen acı. Ama her zaman devam eder.

Hayatımızda hiçbir şey tam olmaz, her şey eksik kalır.

Hayat, umut ettiğimiz kadar kötü değildir. Sadece planladığımız kadar iyi de değil.

Herkes bir yerde ölmek zorunda.

Bir insanın hayatı, hayal ettiği şeyler değil, yapmak zorunda olduğu şeylerle şekillenir.

İnsanlar birbirlerine karşı dürüst olma olanağı verilmediği sürece, hayatların gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kalmazlar.

İyi ve kötü, doğru ve yanlış, her şey birbirine karıştı. Hayat böyle işte, herkesin bir karanlık yüzü var.

Herkesin bir hikayesi vardır, bazıları sadece daha fazla acı çeker.