Aynı göğün altında yaşayan insanlar bile aynı dili konuşamıyor. Kimi zaman aşk, kimi zaman nefret.

Sözlerin ardındaki sessizlik, bazen en anlamlı ifadedir.

Kelimeler, bazen yetersiz kalır. Kalbimiz, sessiz bir şekilde konuşur.

İnsanlar, kelimelerimi anlamak için değil, konuşmamın bitmesini beklemek için konuşuyorlar.

İnsanlar ne zaman birbirlerini anlamaya çalışsa, ne zaman kendi hayatlarından bir şeyler anlatmaya başlasalar, birbirlerini öldürmeye başlarlar.

Bir insanı tanımak istiyorsan, onunla konuş.

Neden hiçbir şeyi anlamıyorsun?

Beni anlamak zorundasın, anlamıyorsan, anlatmalısın.

Beni anlamaya çalışan birine hiçbir zaman karşı koyamadım.

Sözlerimizin sesi, kalplerde yankılanır.

İnsanlar sadece kelimelerle değil, kalpleriyle de konuşur.

Bir insan ne kadar çok konuşursa, o kadar az şey söylemiş olabilir.

Herkesin bir hikayesi vardır, önemli olan o hikayeyi doğru anlatmaktır.

Herkesin dikkatini çekmek için birbiriyle yarışıyoruz, ama kimse dinlemiyor.

İnsanlar birbirlerine sadece sözcüklerle değil, kalpleriyle de konuşurlar.

İnsanlar birbirlerine ne kadar az anlatıyorlar.

Sessizlik de bir dil, bilmeyenler anlamaz.

Gözlerinle konuş, sözlerinle değil. Gerçekleri orada bulabilirsin.

Bir insanı tanımak istiyorsan, onunla konuş. Daha fazlasını söylemeden önce.

Kimse benimle konuşmak istemiyor, kimse beni dinlemiyor.