İnsanın içindeki karanlığı görmek, asıl korkutucu olan şeydir.

Karanlık ne kadar derin olursa, ışık o kadar parlak görünür.

Karanlıkta kaybolanlar, ışık olmaya en çok ihtiyaç duyanlardır.

Karanlık, insanın en büyük düşmanıdır.

Karanlığın içinde, bir hayaletin bile hayaleti olabilir.

Karanlıkta yalnızca korkularımızla baş başa kalırız.

Karanlık, korkularımızın yansımasıdır.

Karanlık kalbimizin aynasıdır.

Karanlıkta saklanan gerçekler, ışığa çıktığında bizi en çok korkutan şey olabilir.

Herkesin içinde bir karanlık var, fakat bu karanlığı aydınlatanlar da var.

Gözleriniz kapanınca, karanlığın sesini duyabilirsiniz.

Karanlık bir kalbe sahip olmak, hiçbir zaman gerçek mutluluğu bulamamak demektir.

Karanlık, en korkunç sırdaşınızdır.

Kendi karanlığınızla yüzleşmeden, gerçek aydınlığa ulaşamazsınız.

Karanlık bir gecede, gözlerimi açsam ne görürdüm?

Bir insanın içindeki karanlık, dışındakinden daha derin olabilir.

Karanlık sadece karanlıkla yok edilir, ışıkla değil.

Bir insanın yüreğindeki karanlık ne kadar büyük olursa, içindeki ışık da o kadar parlar.

Karanlıkta gizlenen sırlar, eninde sonunda gün yüzüne çıkar.

Geceyi aydınlatan yıldızlar değil, karanlık gecenin kendisidir.