Karanlıkta saklanan her şey, bir gün aydınlanır.

Karanlık sadece ışığın yokluğudur, ama ışık karanlığı yenebilir.

Kendini karanlığa teslim eden, sonunda karanlığın bir parçası olur.

Gece, karanlığın yüreğimizi ele geçirdiği zaman, gerçek yüzlerimizi görürüz.

Karanlık, ışığın yokluğudur.

Kuzgun, karanlık karanlık, çıkmaz mıydı?

Karanlık düşünceler, karanlık eylemlere yol açar. Ve benim düşüncelerim oldukça karanlık.

Karanlık, bir insanın en büyük korkularının bulunduğu yerdir.

Bir insanın içindeki karanlığı yenmesi, en büyük zaferidir.

Bazen en büyük karanlık, içimizdeki en ufak ışıktır.

Karanlık gecede yürüyen biri, yıldızların parıltısını daha çok takdir eder.

Umutsuzluk, insanın en karanlık anlarında yoldaş olur.

Bazı insanlar karanlığı tercih eder, çünkü orada gerçekleri göremeyecekleri için.

Bir insanın içindeki karanlıkla savaşması, dışındaki karanlıkla savaşmasından daha zordur.

Karanlık ve sessiz bir dünyada yaşamak, hiçbir şey hissetmemek, hiçbir şey bilmemek… Bu kabusun sona ermesi gerekiyor.

Bu işler hep böyle başlar. Bir gün, bir yerde, bir şekilde başlar.

Karanlık ve ışık arasındaki sınırı bulanıklaştıran, insanın iç dünyasındaki yankesicidir.

Korku, içimizdeki en derin karanlığı ortaya çıkarır.

Bir insanı tanımak için, onun en karanlık yönlerine bakın.

İntikam, karanlık yollarla yürüyen bir kadındır.