Bir kuralımız var: asla kimseye güvenmeyiz. Bu yüzden ben de sana güvenmiyorum.

İnsanlar kendi kurallarını koyar, benim işim bu kuralları bozmak.

Önce yemek, sonra konuşmak. Bu kuralı biliyorsun, değil mi?

Hayat, bir oyun gibidir. Kurallarını bilmeden oynamak, en büyük hüsrandır.

Bir oyunun kuralı olmalı, değil mi?

Burası Chinatown, Bay Gittes. Kurallar farklı işler.

Kuralı asla unutma: Benimle oynamayın.

Kurtun tek kuralı, kendi kanını içmemektir.

Yaşlılarımızı Narayama’ya götürmek zorundayız. Bu kuraldır.

Saat gece yarısını gösterdiğinde, onları beslememelisin.

Hayatta bazen kuralları çiğnemek zorunda kalırsın, ama sonuçlarına da katlanmak zorundasın.

Benimle oynamak istiyorsan, oyunun kurallarına uymalısın.