Kendini sevmezsen, başkalarını da sevemezsin.

Bir insanın kendisine yalan söylemesi, başkalarına yalan söylemesinden daha kötüdür.

Kendi içinde hiçbir şeyi olmayan, başka insanların düşünceleriyle yaşamak zorunda kalan insanlar, en çok acı çekenlerdir.

Sevgi, insanın kendi içinde başlar.

Kendini sevmezsen, başkalarıyla nasıl ilgilenebilirsin?

Benimle olmak istemeyen insanlara ihtiyacım yok.

Önce kendini sev, sonra başkalarını sevebilirsin.

Gerçekler sadece kendini sevmeyen, başkalarının da kendini sevmesine izin vermeyen kişilere acı verir.

Bir insanın kendini sevmesi, yalnızca başka birinin onu sevdiğini hissettiği zaman mümkün olabilir.

Başkalarının bizi nasıl gördüğü, asıl önemli olan değildir. Önemli olan, bizim kendimizi nasıl gördüğümüzdür.

Sevgi, insanın kendini olduğu gibi kabul etmesidir.

Bir insanın saygınlığı, kendine olan saygısından gelir.

İnsanlar her zaman doğruyu yapmazlar, ama her zaman haklı olduklarını düşünürler.

Kimsenin bana dokunmasına izin veremem. Ben bir kralım, bir prens. Benimle konuşmanız bile bir ayrıcalıktır.

Başkalarının ne düşündüğüne fazla takılmayın, hayat sizin için değil onlar için yaşanmamalı.

Sesini yükseltmek zorunda değilsin, beni aptal zannetme.

Kendin olmalısın. Başka bir şey olmamalısın.

Gücünü kullanmalısın, yoksa başkaları seni ezer.

Başkalarının ne düşündüğü umurumda değil. Ben kim olduğumu biliyorum.

Ben de olmasaydım, hiçbir şey olmayacaktı.