Savaşın kazananı asla yoktur. Her iki taraf da kaybeder.

Bir kadın, savaşın içinde yaşayamaz.

Savaşmak için bir nedenin olmalı, aşk bile yeterli bir neden olabilir.

Bir kılıç, sadece diğer bir kılıçla kesilir.

Savaşta, düşmanının gücünü ölçebilirsin ama dostunun niyetini asla.

Savaşlar, insanların doğasını değiştirir. Ama insanlar, savaşın doğasını değiştirmez.

Kendine güven, böylece savaş seninle olacak.

Bir kralın savaş başlatabilmesi için bir sebep bulması gerekir.

Bazen en büyük zafer, savaşmadan kazanmaktır.

İnsanlar, ölüme giden yolu seçerken, yaşamak için savaşırlar.

Bir insanın ne kadar güçlü olduğunu, onunla savaşmadan asla bilemezsin.

Bir insanın neden savaşması gerektiğini anlamıyorsan, onun için savaşmanın da bir anlamı yoktur.

Kendi içindeki demir korkusu ve ihtirasıyla savaşırken, sonunda demir olursun.

Savaşta bir askerin en tehlikeli silahı, aşktır.

Sana önce bir bardak çay ısmarlamış olmama rağmen, savaşta bir arkadaşım olduğunu sanmıyorum.

Kahramanlık mı? Hayır, bu sadece ölüm.

Yaşamak, en büyük savaştır ve herkes bir gün kaybeder.

Savaşlar, insanların yıkıp geçtikleri yerde barışın çiçek açması için tohum ektikleri yerdir.

İnsanın gücü sevdiklerini korumak içindir, onları kaybetmemek için savaşır.

Savaşta kazanmak istiyorsan, düşmanını sevmeyi öğrenmelisin.