Herkesin kafasında bir hırsız var, bir soyguncu var, bir katil var. Benimkiler de var işte.

Suçlu kim, masum kim? Bu soruyu sorarak başlamalısın her şeye.

Adalet istemek suç değil, adaletsizlik ise suçtur.

Herkes bir suçludur. Sadece farklı seviyelerde.

Burada hiç kimse masum değil. Hepimiz birer suçlu, birer katiliz.

Kusursuz bir suç, kusursuz bir insanlık hali gerektirir.

Benim suçlarımın bedelini başkaları ödüyor.

Bir insanın kalbini kırmak, bir kuşun kanadını kırmaktan daha büyük bir suçtur.

İnsanlar suç işler ve sonra suçlu olduklarını fark ederler.

Benimle uğraşmamalısın. Ben bir kiralık katilim.

Ben bir melek değilim, ben bir polisim. Ve inanın bana, burada sadece bir cinayet var.

Bir banka soygunu yapılacak. Benim yapmamı istiyorsun. Paranın yarısı senin, yarısı benim.

Bir insanın bir insanı öldürmesi, onun için ne kadar kötü olabilir ki?

Bir cinayet, bir cinayettir. Ne zaman işlenirse işlensin. Önceden ya da sonra.

Bir insanın hayatını mahvederken, kendi hayatını mı kurtarıyorsun?

Eğer bir kadını seviyorsan onu öldürmeyeceksin.

Kusursuz bir hırsızlık, kusursuz bir suçtur.

Suç işlemek, bir sanattır ve ben bir sanatçıyım.

Korku, suçun babasıdır.

Küçük bir kız çocuğunu öldürmeyi nasıl başarabilirsin? Benim anlamadığım şey bu.