Gerçek suçlu kim olduğunu anlatmaz, bunu yapmam.

Senin hakkında bütün gerçekleri biliyorum. Sen bir suçlusun!

Gözlerindeki ateşi görebiliyorum. Sen bir katilsin.

Sorun, suçlunun kim olduğunu bulmak değil. Sorun, bu suçu işlemeye neyin sebep olduğunu anlamak.

Suçlu olabilirim… Ama öldürmeyi hak etmiyorum!

Beni suçlu bulursanız, o zaman ben de bu işte bir şeylerin ters gittiğini anlarım.

Gerçek suçlu orada dışarıda dolaşıyor olabilir.

Beni tanıyorsunuz, ama ben sizi tanıyorum. Siz de hırsızlar gibisiniz.

Bu evde bir katil var ve bu katil ben değilim!

Ben bir soyguncuyum ama bir katil değilim. – O zaman bir erkek olamazsın.

Benimle evlenir misin? – Tabii ki, ama ben kim olduğumu söyleyeyim, ben bir suçlu ve bir hırsızım.

Neden bana bunu yapıyorsun?

Bence suçlu, suçlunun yapacağı en mantıklı şeyi yapmıştır.

Bana acımasız ve korkunç bir insan olduğumu düşünüyorsan, haklısın.