Kendi korkularımızı yaratıyoruz ve kendi yargılarımızla yargılanıyoruz.

Başkalarının hatalarıyla yargılamak, kendi hatalarını görmemek anlamına gelir.

İnsanlar ne kadar da kolayca yargılanıyor.

Bir insanın yüzüne bakarak, içinde ne olduğunu anlayamazsınız.

İnsanların yargıları, aslında kendi korkularının yansımasıdır.

Bir insanın yüzüne bakarak, onun geçmişini okuyamazsınız.

İnsanlar genellikle yaptıkları şeylerden çok, yapmadıkları şeylerle yargılanır.

İnsanlar sadece dışımı görmek istiyor, içim önemli değil.

Birini gerçekten tanımadan, onun hakkında yargıda bulunamazsın.

Bir insanın yüzüne bakarak geçmişini okuyamazsın.

Bir insanı gerçekten tanımadan, onu yargılayamazsın.

İnsanlar birbirlerini anlamak yerine, yargılamayı tercih ediyorlar.

Bir insan sadece dış görünüşüyle tanınamaz. İçindekiler de önemli.

Hayatımızın sonunda asıl yargılama, başkalarının değil, kendi vicdanımızın olacaktır.

Bir insanın yüzüne bakarak, onun hakkında ne kadar az şey öğrenebilirsiniz.

Bir insanın yüzüne bakarak, o insanın iç dünyasını okuyamazsın.

İnsanlar yargılanır, hukuk değil.

Bir adamın ne olduğunu, parasına bakarak anlayamazsınız.

İnsanların yüzünü yargılama, içlerine bak.

Bir insanın yüzüne bakarak onun karakterini anlamak mümkün müdür?