Karanlık her zaman aydınlığa yenik düşer, umut her şeyin üstündedir.

Karanlığın içinde bir ışık var.

Güzel bir gülümseme, en karanlık günleri aydınlatabilir.

Dünya geniş, güneş parlak. Ama bizim köyde karanlık bir gölgemiz var.

Karanlıkta kalmış bir şehirde aydınlık olmak zordur.

Işığın en karanlık olduğu yerde, umut parlar.

Bazen en karanlık anlarımızda bile bir ışık belirir.

Karanlıkta yaşamak, yıldızları daha net görmemizi sağlar.

Umut, en karanlık gecede bile ışığı görebilmektir.

Umut, en karanlık zamanlarda bile kalbimizi aydınlatan bir mum gibidir.

Korku, içimizdeki aydınlığın keşfedilmesini engeller.

Bir insanın içindeki karanlıkla barışık olmayan, dış dünyadaki aydınlığa ulaşamaz.

Karanlık bir günde bile güneş parlar, umudu kaybetme.

Umutsuzluğa kapılmak, aydınlık yolun sonunu görememektir.

Zorluklar karşısında daima umudu kaybetme, çünkü umut, aydınlığın kapısını aralar.

Güneş batarken, gölgeler uzar. Işıkla karanlık, daima bir aradadır.

Gerçek dostluk, en karanlık gecede bile ışık olabilir.

Karanlık gölgelerle dolu olsa da, içindeki ışığı asla kaybetme.

Karanlık, içindeki aydınlığı görebilmek için bir fırsattır.

Bazen karanlıkta kalmak, aydınlığa çıkmaktan daha kolaydır.