Her kitap bir ayrılık ve bir özlem belirtisidir.

Seni terk ederken ağlayarak gitmem, seni sevdiğim içindir. Ama seni seven bir kadını asla anlamazsın.

Kader bizi hep ayırmayı seçer.

Ayrılıklar, aşklar kadar gerçektir ve ağır gelir.

Aşkım, beni bırakma. Beni bırakma, aşkım.

Kendine iyi bak, çünkü ben seninle olmayacağım.

Benimle oynamayı bırakın, ben gideceğim.

İnsanlar neden hep ayrılır?

Birlikte olmak istemiyorum.

Her ayrılık bir başlangıçtır, unutma.

Benimle kal, bana dokunma.

Yanımda olmanın tek zorluğu senin yanında olmamak.

Birinin seni özlemesini istiyorsan, gitmeyi öğrenmelisin.

Burası sizin dünyanız değil. Burası benim dünyam.

Bu korkunç bir şey. Beni burada bırak, annem. Ben burada değilim.

Birlikte olmamız imkansız, artık kabul etmelisin.

Bir insanın kalbini kırmak, onu sevdiğini unutmak anlamına gelmez. Bazı zamanlar ayrılık, gerçek sevgiyi bulmamızı sağlar.

Birinin gitmesine izin vermek, asıl kalanın sen olduğunu gösterir.

Seni benden daha iyi sevecek bir adam bulmalısın.

Neden hep ayrılmak zorunda kalıyoruz?