Beni kaybettin, artık bir daha bana ulaşamayacaksın.

Bir gün gelecek, benden nefret edeceksin. Ama bu seni benden daha fazla sevdiğim anlamına gelmez.

Bazı insanlar giderken, bazıları kalır; ama herkes bir yolculuğa çıkar.

Birlikte olamayız, buna dayanamam.

Bir gün, yere düşen bir yaprak gibi, sessizce ayrılacağım.

Benimle kalamazsın, benimle olmanın bir anlamı yok.

Birazdan her şeyi anlatırsın, yalnız kalkar, kapıyı açar, gidersin.

Hayat, bazen insanları bir araya getirir, bazen de onları sonsuza kadar ayırır.

Hayatta en kötü şey, ayrılık olabilir mi? İnsanlar birbirlerini terk ettiği zaman, bir boşluk kalıyor geriye.

Her şeyi bırakıp gittiğinde, geriye sadece sessizlik kalır.

Beni bırakıp gitme. Seni özleyeceğim.

İnsanlar ayrıldıkları zaman değil, birbirlerine yabancılaştıkları zaman kaybederler birbirlerini.

Gözlerini kapatırsan, bir daha asla beni göremezsin.

Birinin gitmesi, diğerinin kalmasını gerektirir. Dengenin bozulduğunu hissediyorum.

Ayrılık bir kandır. Kimse gerçekten terk edilmez, sadece yeni bir yola girmiştir.

Kimseyle uzun süre birlikte olmaya çalışma, sonuçta herkes ayrılır.

Bir gün seni bırakırsam sevdiğimi unutma, bıraktığım için değil; seni sevdiğim için bırakırım.

Gün gelir, bana veda etmezdin. Beni bırakmazdın.

Beni bir kadın terk ettiğinde, onunla bir daha konuşmam. Bundan sonra bana bir kadın yaklaşırsa, ben ona sırtımı dönerim.

Bir insanın en büyük acısı, sevdiği insandan ayrı kalmaktır. Çünkü sevgi, yalnızca ayrılıkla anlam kazanır.