Gözyaşları, kalbin yağmurudur. Bazen fırtınaya dönüşür.

Kalbimdeki yangını, içimdeki fırtınayı görebiliyor musun?

Hayat bir kez yaşanır. Ben bir kez yaşamadım ki.

Ağlamayı unuttum, içimde bir yerde oturuyor.

Bir insanı sevmek çok mu zor?

Anılar, yaşanmış şeylerin yalnızca gölgeleridir.

Bir zamanlar burada mutluyduk, nerede hata yaptık?

Güzel olan her şey bir gün kaybolur, bu yüzden ona bağlanma.

Beni asıl kahreden, seninle paylaştığım bütün güzelliklerin, birer birer mahvolmasıydı.

Kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim.

Ben burada olmamalıyım!

Beni sevdiğini söyleme, beni terket.

Hayatımın her anında yalnızdım.

Gözyaşlarını içine akıt, ağlamak özgürce akıt.

Hepimiz geçmişe dönük bir hikaye anlatıyoruz.

Seni sadece sevdim, başka bir şey değil.

Hayatın her anında, kaybolanı aramak gibi bir his var içimde.

Yağmur yağdığında, yağmurun sesiyle birlikte tabiatın hüznü de yükselir.

Gözyaşlarımız, kalbimizin sessiz çığlıklarıdır. Bazen içimizdeki fırtınayı dışarıya yansıtmak için tek yolumuzdur.

Hayatın en büyük hüznü, sevdiklerimizin bizimle olmamasıdır.