Hayatın içinde bir yerde, unutulmuş bir rüya gibiydi.

Sevdiğimiz insanlar bizi en çok incitenler olabiliyor.

Bir şeylerin son bulduğunu hissettiğin an, o sonsuz bir anlık bir sessizliğe bürünür. Bu sessizlik, sonsuza kadar sürmeyecekmiş gibi gelir, ama aslında sonsuzdur.

Benim gözyaşlarım ne kadar tuzlu olursa, acım da o kadar büyüktür.

Zaman ne acımasızdır, her şeyi alıp götürür, sadece anıları bırakır geriye.

Ağlamayı unutmuş bir çocuğun bedeni, ne acıdır bilsen.

Yıllarca bu özlemi içimde taşıdım, şimdi yüreğimde bir yangın var, söndüremem.

Her şeyi unutamam. Kimse unutamaz.

Gözlerimdeki yaşlar, yüreğimdeki fırtınanın sessiz tanıklarıdır.

Gözyaşlarımız ne zaman biterse, o zaman bitmiş olacak.

Hüzün, mektupların arasında kaybolur ve sevinç, onları bulur.

Seni sevmeye devam ediyorum, ama sen artık burada değilsin.