Herkesin içinde biraz karanlık, biraz ışık vardır. Önemli olan hangisinin ağır bastığıdır.

Bir insanın kalbine saplanan bir hançer gibi hissediyorum.

İçimdeki fırtına, dışarıya sessizlik olarak yansır.

İnsanlar, kalbinin derinliklerindeki sessiz çığlıkları duymak istemez.

Kalbimdeki fırtınayı hissediyorum, ama dışarıya yansıtamıyorum.

Bir şeyler hissetmek istiyorum. Ama hissedemiyorum.

Suyun altındaki sessizlik bile bazen insanın içindeki fırtınalardan daha gürültülü olabilir.

İçimde bir fırtına kopuyor.

İçimde bir sıkıntı var. Ben içimdeki bu sıkıntıyı anlatamıyorum.

Karanlık, içimi terörle dolduruyor.

Bir kurt bir kez doymaz, her zaman kan ister.

Bir insanın içindeki sevgiyi nasıl öldürebilirsin? O zaman her şey yok olur.

Günümüzde insanlar ne istediklerini bilmiyorlar, ama ne istemediklerini çok iyi biliyorlar.

Gözyaşlarım, içimdeki fırtınanın sessiz çığlıklarıdır.

Söylediklerim sadece bir iç çekiş. Benim için hiçbir anlamı yok.

İntikam, bir insanın içini kemiren bir zehir gibi olabilir.

Yaşamak, en büyük ihanet.

Göğüslerimin arasında bir yangın var, söndürmek zorunda olduğum.

Beni anlayacak biri var mı?

Kendimi çok kötü hissediyorum.