Hepimiz bir yere ait olmak isteriz. Bazıları oraya doğar, bazıları ise yürüyerek gider.

İnsanın doğduğu yer ona ne verirse, onunla yetinmesini öğrenir.

Bir insanın memleketi, doğduğu yer değil öldüğü yerdir.

Benim adım Ererim. Benim adım Daha Büyük Yapı. Benim adım Ererim.

Bir insanın bir yere ait olması için o yere ait olması gerekir.

İnsan neden evini terk eder?

Benim ülkem çocukluğumun geçtiği yerdir.

Bir toprağın üzerinde yüzyıllar geçse de, o toprak hala aynı topraktır.

Bir Basklı için Euskadi’den daha önemli bir şey yoktur.

Bir ağacın kökleri toprağa değer, ama dalları gökyüzüne uzanır. İnsan da geçmişine bağlı kalarak geleceğe yönelebilir.

Topraklarımızın altında yatan ne? Topraklarımızın altında yatan biziz.

Toprağın altında yatan sadece kökler değil, aynı zamanda tarih de vardır.

Bir insanın vatanı, doğduğu yeri değil, gömüldüğü yerdir.

Eski evler, zamanın izlerini taşır ve bize köklerimizi hatırlatır.

Bir adamın nerede yaşadığını anlamak için, onun toprağını görmek yeterlidir.

Burası benim toprağımdır. Burada doğdum, burada yaşayacağım, burada öleceğim.

Burası bizim geçmişimiz, geleceğimiz, her şeyimiz.

Bir ağaç, kökleri kadar güçlüdür; bir insan da geçmişi kadar güçlüdür.

Burası benim yuvam, bu orman benim kutsal yerimdir.

Insanın kendi köklerini unutması, bir ağacın kendi gölgesini inkar etmesi gibidir.