Korku, insanların ruhlarını ele geçirir.

Korku, insanın içindeki en büyük düşmandır.

Lütfen, yapma! Lütfen yapma!

Gece sonsuza dek sürecek gibi… Korku dolu bir sonsuzluk.

Birileri bizi izliyor, nefeslerimizi enselerinde hissediyorum.

Karanlık gecede yalnız değilsiniz, sizi izleyen bir şey var.

İşte bu, bu korkunç, aptalca. Bu bizi öldürecek.

Gölgelerin arasında bir şeyler var. Korkunç bir şeyler.

Bir şeyler ters gidiyor, hissediyorum. Kötü bir şeyler olacak.

Karanlık ve sessiz bir gece… Her şeyi mahvedebilir.

Korkularımızla yüzleşmek, gücümüzü keşfetmemizi sağlar.

Korku, her şeyi açıklar, kuzgun.

Ölüm, bazen en büyük kurtuluştur. Fakat bazen de en büyük korkudur.

Karanlıkta kalan her şeyi benim yüzümden korkutacaksın!

Korkunç bir hikaye, değil mi?

Kuzgun, kuzgun, kuzgun!

Korku, insanları bir araya getiren en güçlü bağdır.

Karanlık ve ıssız bir yerden sesler gelmeye başladığında, o seslerin kaynağını aramaya başlarım. Benim işte bu.

Korkularımızı yenebildiğimizde, gerçek özgürlüğü buluruz.

İnsanların en büyük düşmanı, kendi içlerindeki korkularıdır.