Hayatta en çok korktuğum şey, sevdiğim birini kaybetmek.

Korkuyorum, korkarım, korkacağım…

Korkularımızla yüzleşmek zorundayız.

Karanlık odalar, korkularımızı büyütür.

Korku, en iyi öğretmendir.

İnsanlar, insanlar. Hepimiz birbirimizden korkuyoruz, ama başka bir şey korkutuyor: Korku, önyargı, bir sürü şey. Ve hepimiz aynı şeyi yapıyoruz: Arkamızı dönüp kaçıyoruz.

İnsanın en büyük zaferi, kendi içindeki korkuları yenebilmesidir.

Hayallerimizin sınırlarını, korkularımız belirler.

Ölümden ne kadar korkuyorsun? Benim korkum, yaşamaktan.

Korku, insanı daha güçlü yapar.

Beni ele geçirirlerse, ölürüm. Beni öldürecekler.

Bir insanın en büyük düşmanı, kendi korkularıdır. Korkularını yenebilen, en büyük zaferi kazanır.

Bir insanın en büyük korkusu özgürlüktür.

İnsanlar sadece iki şeyden korkarlar; ölümden ve başkalarının fikirlerinden.

Korku, burada yaşamak demek.

Korkarım ki hayatımız boyunca halkın arasında olmayacağız.

İnsanlar neyle karşılaşacaklarından korkarlar. Oysa gerçek korkunç olan, neyle karşılaşmayacaklarıdır.

Korku, ölümsüzlük ile aynı şey değil mi? Hepimiz ölümlüyüz.

Yaşamda en büyük zafer, kendi korkularımızı yendiğimiz an gelir.

Bir gün, ne zaman biteceğini bileceğiz ve o gün korkunç olacak.