Ben bir suçluyum. İnsanlar benden nefret eder. Beni affet.

Hayatımı senin için mahvettim.

Bir insanın yaşamı boyunca yapabileceği en büyük hata, sevdiklerini kaybettikten sonra pişmanlık duymaktır.

Beni affet Allah’ım!

Bir gün, bugün dediğimize pişman olacağımızı düşünerek yaşamalı.

Hayatımın hatasını yaptım, her şeyi kaybettim.

Bir anlık zevk uğruna sonsuz pişmanlık yaşamak aptalların işidir.

Benim hayatımı mahvettin, beni kaybettin.

Bir günah uğruna kaybedilen hayat, gerçekten yaşanmış bir hayattan daha mı değersizdir?

Beni sevdiğini söylemek için fazla geç kaldın.

Geçmişte yapılan hataların bedelini ödemek zorunda kalabiliriz.

Bir kez daha başlayabilseydim, her şeyi farklı yapardım.

Hayatta en çok pişmanlık duyduğumuz şey, yapamadıklarımız değil, yapabildiklerimizdir.

Hayatımda hiç bu kadar kötü bir şey yapmamıştım.

Korkunun gözünden bakmayı bırak, pişmanlığın gözünden bak.

Seni sevmek benim en büyük hatamdı.

Hayatımın en büyük hatası senin gibi bir adamı sevmekti.

Herkesin hayatında bir kez olsun pişman olacağı bir karar vardır. Önemli olan o kararı verirken ne hissettiğindir.

Benimle yaşamak senin için bir cezaydı, değil mi?

Belki de hayatta gerçekten önemli olan, yapılması gerekenler değil, yapmadıklarımızdır.