Tanrı’nın bizi affetmesini istiyorsak, önce kendimizi affetmeliyiz.

Önce kendini affetmek gerekir, sonra başkalarını.

Bu hayatta bazen insanlar, kendilerini sadece bir kez affedebilirler.

Bir günah işlemek istiyorsanız, büyük bir günah işleyin! Küçük günahlar affedilir; büyük günahlar unutulmaz.

Düşmanınızı affetmek, en büyük zaferiniz olabilir.

Sevgili, insanın en güzel huyu affetmekmiş.

Affetmek, affedilmeye ihtiyaç duymaktır.

Barış, iki tarafın da kendi düşmanını affetmesiyle başlar.

Zayıfların affedilme şansı yok. Affetmek, güçlülerin işidir.

Başkalarının hatalarını affetmek, kendi iç huzurumuzu bulmamıza yardımcı olur.

Yaralar iyileşir ama izleri kalır, unutmak mümkün olmayabilir ama affetmek her zaman mümkündür.

Geçmişi affetmek, geleceğe duyulan umuttur.