İstanbul’un sesi, ta kendisidir.

Bir şehirdeki sessizlik, en büyük çığlıktır.

Burası İstanbul, burada hiçbir şey garanti değil, her an her şey olabilir.

Köyün sessizliği, şehrin gürültüsünden daha derindir.

Bu şehri seven bir insan olduğumu kanıtlamak için elimden geleni yapacağım.

Benim kahramanlarım, hapishanedeki adamlar değil. Onlar, bu şehirdeki insanlar.

Yalnızlık, insanın içinde yaşadığı bir şehir gibidir. Kimi zaman sakin ve güzel, kimi zaman kalabalık ve yorucu.

Bir şehir, sadece binalardan değil, içinde yaşayan insanlardan da inşa edilir.

İstanbul’a hoş geldiniz.

Bisiklet kuryeleri, şehrin nabzını tutar.

Her gün, biraz daha fazla Londra’ya benziyor burası.

Bir zamanlar İstanbul’da bir avuç insan vardı. Şimdi bir şehir var.