Kadınların kaderi evde oturup beklemek değil.

Herkesin huzur içinde yaşadığı bir dünya hayal etmek zor değil, zor olan bu hayali gerçeğe dönüştürmektir.

Yeter artık! Bu topraklarda kan dökerek bir yere varılmaz.

Bazen en büyük savaş, silahsız olmaktır.

Dünyayı değiştiremeyiz, ama başkalarının dünyalarını değiştirebiliriz.

Bu halkın gözleri açılacak. Bu halka mucizeler göstereceğiz.

Bir gün, bir gün, Trubnaya Caddesi’nde bir kadın doğruyu söyleyecek!

İnsanlık, işçilerin ellerinde yükselir.

İnsanlar birbirlerine zarar verirken, bu işçi sınıfının zaferidir.

İnsanların uykusundan uyandırmalıyız, onlara gerçekleri göstermeliyiz.

İşlerimizde kadınlara yer vermek zorunda olsak, belki dünya barışı sağlanırdı.

Düşündüğümüz kadar kötü değilmiş dünya. İnsanlara biraz güvenirsek, birbirlerine biraz daha saygı gösterirlerse, belki de daha iyi bir dünya olabilir.

Köylülerin kendi elleriyle kaderlerini değiştirmeleri için örgütlenmeleri gerekir.

İnsanların gerçekten birbirlerine yardım etmelerine ihtiyacımız var. Birbirimizden nefret etmeyi bırakmalıyız.

Kadınlar sadece evlerde değil, aynı zamanda dünyayı da değiştirebilir.

Kadınlar dağınık saçlarını toplamaya başladılar, belki bir gün özgürlükleri gelecek.

Bir burjuva olamam ama, bir insan olabilirim.

Bir tekme at, bir el uzat. Belki de dünya böyle değişir.

Savaşmak için değil, barışmak için yola çıktık.

Bir tohumun yeşermesi için, önce toprağa bırakılması gerekir.