Yeter artık! Bu topraklarda kan dökerek bir yere varılmaz.

Kadınlar sadece evlerde değil, aynı zamanda dünyayı da değiştirebilir.

Bu halkın gözleri açılacak. Bu halka mucizeler göstereceğiz.

Bir gün, bir gün, Trubnaya Caddesi’nde bir kadın doğruyu söyleyecek!

Bir gün bütün insanlar aynı renge boyanacak.

Şimdiye kadar insanların yararına çalıştım ama şimdi insanlar benim yarama çalışacak.

İnsanlık, işçilerin ellerinde yükselir.

İnsanlar özgürlüğü için savaşmalıdır, yoksa hiçbir şey olmaz.

Herkesin huzur içinde yaşadığı bir dünya hayal etmek zor değil, zor olan bu hayali gerçeğe dönüştürmektir.

İnsanlar birbirlerine zarar verirken, bu işçi sınıfının zaferidir.

İşlerimizde kadınlara yer vermek zorunda olsak, belki dünya barışı sağlanırdı.

Kadınların kaderi evde oturup beklemek değil.