Hayatın en büyük acısı, umutsuzluktur.

En yüksek yere ulaşan balon, en derine düşen ruhtur.

Hayatım bir saçmalık.

Beni kurtaracak kimse yok.

Burası hayatta kalmak için değil, hayatta kalmak için yaşamak için.

Burada yaşamak için bir neden bulamıyorum.

Hayat, uyuşturucu kadar acımasızdır ve daha fazla.

Bir insanın başka bir insana yapabileceği en büyük kötülük, ona umut vermektir.

Ölmemek için yaşamayı reddediyorum!

Umutsuzluk, kendi kafamızda yaratılmış bir duvardır.

Bir insanın bir balığın gözlerinden kurtulmaya çalışması ne kadar zor olabilir ki?

Hayat, sadece acımasızdır. Güzel bir hayaletten başka bir şey değil.

Hayatım boyunca hiçbir şey yapmadım ki!

Umutsuzluk, insanın içindeki ışığı söndüren en karanlık gece gibidir.

Bir insanın sesi tarafından yıkılmak, kendi sesini kaybetmek kadar kötüdür.

Hayat, her şeye rağmen devam ediyor gibi görünüyor. Ama ne için?

Benim için ne önemli? Benim için hiçbir şey önemli değil artık.

İnsanın hiçbir şeyi olmadığında, kaybedecek bir şeyi de yoktur

Hayatımızı kötü bir şekilde düzeltmeye çalışıyoruz, değil mi?

Bizim neslimizin en büyük kötülüğü, geleceği görmemek.