Yalnızım.

Dünyayı yok etmek için bir şeyler yapmam gerekiyor. Zaten ölmek üzereyim.

Ben artık dayanamam! Bu kadar çok şeyi değiştiremem!

Şu dünyada herkes bir şekilde mutsuz. Kimi parasız, kimi sevdasız, kimi de umutsuz.

Beni evlatlık alırlar mı? Beni evlatlık alırlar mı?

Sonsuza kadar birlikte olmamız imkansız, buna inanmıyorum.

Yeterince uzun süre yaşadım, artık yeter.

Allah’ım, bize yardım et!

Yaşamak, bir filmde oynamaktır ve film her zaman kötü biter.

Umutsuzluk, yüreğimizi donduran bir kış gecesi gibidir.

Güneşin doğuşunda kaybolan umutlarımız.

Kuşlar uçarken biz yere düşüyoruz.

Her sabah yeni bir intihar girişimi.

Hayatımın amacı sadece ölmek.

Hayallerim var, ama hepsi karanlık ve ürkütücü.

Yüreğimin derinliklerinde bir kara delik var, biliyorum. O delik hiçbir şeyi doyuramaz.

Hayat, bazen en umutsuz anlarımızda bile bize güzellikler sunar.

Güneşli günlerde bile yağmur yağabilir.

Karanlık, içinden çıkılamaz bir yerdir.

Karanlıkta kaybolmuş bir ruhun çığlığını kim duyabilir?