Haksızlık yapan insanlar, haksızlığa uğramış insanlardan daha fazla acı çeker.

İnsanların ölmesine seyirci kalmam! Buna dayanamam!

Bir ömür boyu suçlu olmayı göze alabilir miyim?

Bir insan ne kadar büyük olabilir ki, bir günde bir başka insana nasıl zarar verebilir?

Yapma! O, senin kızın! Bir baba kendi kızını vurur mu hiç?

Bir insanın hakkını yemek, onun hayatından daha ağır bir vebaldir.

Bir insanın ölümüne sebep olmak kadar kötü bir şey yoktur.

Bir askerin en büyük savaşı, kendi vicdanıyla verdiğidir.

Bir tek suçlu varsa, o da biziz.

Bir insanın suçu, onun ruhunda işlenir.

İnsanlar düşmanlarını öldürdüklerinde, onlarla birlikte bir parça kendilerini de öldürürler.

Bir günah öldürmeyi gerektiriyorsa, o günah yoktur.

Bir insanın ölümüne sebep olmak, Tanrı’nın yargısına teslim olmaktan daha zordur.

Bir insanın işkence görmesi bizi insan olmaktan çıkarır.

Bir şeytan yarattık ve içinde yaşamaya devam ediyoruz.

İnsanlar yalnızca can alabilir, veremezler.

Bir günahkârın, bir masumun hayatına mal olması doğru değildir.

Güçsüzlerin sesi, güçlülerin vicdanı olmalı.

Cinayet işlemek, başka bir insanın hayatını sonlandırmak demektir. Bu, en büyük günahın ta kendisidir.

Kılıcın bile bir vicdanı vardır, doğruyu yanlıştan ayırır.