Hayat, bir yalanın ardından diğerine sürükler bizi.

Yalanlar arasında kaybolmak, gerçekleri unutmak demektir.

Gerçekler acıdır, ama yalanlar daha da acı verir.

Yalanlar, kırık cam parçaları gibidir. İyileşmeleri uzun sürer.

Gerçeklerin ardında kaybolanlar, yalanlarla var olmaya mahkumdur.

Yalanlar, gerçeği söylemeye cesaret edemeyen insanların maskesidir.

İnsanlar yalan söylemeye çok meyillidir. En büyük yalancı ise kendisidir.

Birinin yalan söylediğini anlamak, doğruyu hissetmekten çok daha zordur.

Hayat, en büyük yalanlarımızı söyleyebileceğimiz en güvenli yerdir.

İnsanlar sadece gördükleri gerçeklerle değil, inandıkları yalanlarla da yaşarlar.

Ben insanlara yalnızca masal anlatabilirim.

Bir kuytuda saklanan gerçekler, bir gün tüm yalanları yıkar.