Beni düşündüren şey, neden hâlâ yaşıyoruz.

Bir insanın yaşamı, onun çevresiyle olan ilişkileriyle şekillenir.

Hayat, birlikte çözebileceğimiz bir sürü sorundan ibaret.

Hayat denen bu kısa yolculukta, bazen önemli olan varmak değil yolda olmaktır.

Zamanın içinde bir yerde, bir kasaba olacak. Ve bu kasabanın iki tanrısı olacak: Bir tanesi sen, diğeri ben.

Hayat, insanın kendisine hapsolmasıyla başlar.

İnsanlar acı çekmeye, acı çektiklerini hissetmeye ihtiyaç duyar. Acı, yaşamın anlamıdır.

Benim kılıcım, senin için sadece bir kılıç. Ama senin kılıcın, senin için hayatın ta kendisi olabilir.

Ölüm, sevdiğin birinin ölümüne tercih edersin. Bunu benimle kıyaslayamazsın.

Hayat, bir seremoni değil mi zaten?

Ölüm, başka bir türlü yaşamın başlangıcıdır.

Hayatınızın sonunda, yaşadığınız değil, kaçınızın yanında olduğu önemlidir.