Bir insanın yaşamı, bir ağacın gövdesi gibidir. Çocukluk yılları kökler gibidir.

Herkesin içinde bir çocuk vardır, ama ne yazık ki, büyüdüğümüzde onu kaybederiz.

Tüm çocuklar kayıptır. Sadece küçüklerini bulabilirsiniz.

Her insanın derinliklerinde bir yaralı çocuk yatıyor.

‘Meğer çocukluk her şeydir.’, demişti. ‘Gerisi zaman ve boş sözler.’

Göğe bakıp yıldız saymak ve bilmek ki onların her biri ışık taşıyor, aynı zamanda çocukça bir eğlencedir.