İnsanlar, güçleri yettiği sürece doğaya hükmetmeye çalışır. Oysa doğa onlardan daha güçlüdür.

Rüzgar eserken, toprağın içindeki ruhlar uyanır ve bize geçmişi hatırlatırlar.

Gökyüzüne bakınca, tüm acılarımızın anlamsız olduğunu düşünüyorum.

Bir insanın yalnızlığını hissettiğinde, deniz kenarına gitmesi gerekir. Deniz, insanın yalnızlığını dinler.

Doğa, sadece kendi kendini korur. Bizimle hiçbir ilgisi yok.

Ağaçlar yaşamın sırlarını saklar, onlara yaklaşınca bu sırları hissedersiniz.

Hayat, ağaçların gölgesinde saklı olan sırlardan ibarettir.

Gökyüzüne bakınca hissettiğimiz özgürlüğü hiçbir şeyde bulamayız.

Toprağa dokunmak, hayata dokunmaktır aslında.

İnsanlar toprak altında nasıl uyur, dert etme; içlerinde bir şeyler büyür, çiçekler açar, ağaçlar boy verir.

Doğa, insanın en iyi dostudur.

Dalgalar, dünyanın gerçek efendileridir. Biz sadece misafiriz.