Doğa, sadece kendi kendini korur. Bizimle hiçbir ilgisi yok.

İnsanlar toprak altında nasıl uyur, dert etme; içlerinde bir şeyler büyür, çiçekler açar, ağaçlar boy verir.

Gökyüzüne bakınca, tüm acılarımızın anlamsız olduğunu düşünüyorum.

İnsanlar, güçleri yettiği sürece doğaya hükmetmeye çalışır. Oysa doğa onlardan daha güçlüdür.

Bir insanın yalnızlığını hissettiğinde, deniz kenarına gitmesi gerekir. Deniz, insanın yalnızlığını dinler.

Dalgalar, dünyanın gerçek efendileridir. Biz sadece misafiriz.

Toprağa dokunmak, hayata dokunmaktır aslında.

Hayat, ağaçların gölgesinde saklı olan sırlardan ibarettir.

Gökyüzüne bakınca hissettiğimiz özgürlüğü hiçbir şeyde bulamayız.

Rüzgar eserken, toprağın içindeki ruhlar uyanır ve bize geçmişi hatırlatırlar.

Doğa, insanın en iyi dostudur.

Ağaçlar yaşamın sırlarını saklar, onlara yaklaşınca bu sırları hissedersiniz.