Doğa, insanın en iyi dostudur.

Gökyüzüne bakınca hissettiğimiz özgürlüğü hiçbir şeyde bulamayız.

Hayat, ağaçların gölgesinde saklı olan sırlardan ibarettir.

İnsanlar toprak altında nasıl uyur, dert etme; içlerinde bir şeyler büyür, çiçekler açar, ağaçlar boy verir.

Rüzgar eserken, toprağın içindeki ruhlar uyanır ve bize geçmişi hatırlatırlar.

Toprağa dokunmak, hayata dokunmaktır aslında.

Doğa, sadece kendi kendini korur. Bizimle hiçbir ilgisi yok.

Gökyüzüne bakınca, tüm acılarımızın anlamsız olduğunu düşünüyorum.

Ağaçlar yaşamın sırlarını saklar, onlara yaklaşınca bu sırları hissedersiniz.

Bir insanın yalnızlığını hissettiğinde, deniz kenarına gitmesi gerekir. Deniz, insanın yalnızlığını dinler.

İnsanlar, güçleri yettiği sürece doğaya hükmetmeye çalışır. Oysa doğa onlardan daha güçlüdür.

Dalgalar, dünyanın gerçek efendileridir. Biz sadece misafiriz.