Gökyüzüne bakınca, tüm acılarımızın anlamsız olduğunu düşünüyorum.

Gökyüzüne bakınca hissettiğimiz özgürlüğü hiçbir şeyde bulamayız.

Bir insanın yalnızlığını hissettiğinde, deniz kenarına gitmesi gerekir. Deniz, insanın yalnızlığını dinler.

Doğa, insanın en iyi dostudur.

İnsanlar toprak altında nasıl uyur, dert etme; içlerinde bir şeyler büyür, çiçekler açar, ağaçlar boy verir.

Ağaçlar yaşamın sırlarını saklar, onlara yaklaşınca bu sırları hissedersiniz.

Doğa, sadece kendi kendini korur. Bizimle hiçbir ilgisi yok.

Dalgalar, dünyanın gerçek efendileridir. Biz sadece misafiriz.

Toprağa dokunmak, hayata dokunmaktır aslında.

Rüzgar eserken, toprağın içindeki ruhlar uyanır ve bize geçmişi hatırlatırlar.

Hayat, ağaçların gölgesinde saklı olan sırlardan ibarettir.

İnsanlar, güçleri yettiği sürece doğaya hükmetmeye çalışır. Oysa doğa onlardan daha güçlüdür.