Sessizliğin içinde bir şeyler oluyor, ama biz duyamıyoruz.

Gerçekten duygularımın olmaması, beni özgür kılar.

Gözlerim görmüyor, yüreğim hissetmiyor.

Acıya alışmak, insanı duyarsızlaştırır mı?

Bazen mutluluk yanı başımızda, sadece göremeyecek kadar kördür gözlerimiz.

Bir adam, bir kadın, bir çocuk… Kimin umurunda?