Duygularımızı kelimelerle ifade edemeyiz, ancak onları yaşayabiliriz.

Yalnızlık, en çok insanın ortasındayken hissedilir.

Beni anlama, beni sev.

Kendimi bir kukla gibi hissediyorum.

Kahkaha attıkça gülmek zorunda mısın? Neden hep güldüğünü bana söyle.

Ağlamak istemiyorum. Ama içimdeki acıyı nasıl dindireceğimi de bilmiyorum.

Acının büyüklüğü, onunla yaşayanın içindedir.

Beni anlamıyorsun, hiç kimse anlamıyor!

Seni seviyorum ve seni hep seveceğim.

Gözyaşları, kalbin konuştuğu dildir.

Gözyaşlarımı biriktirdim, artık ağlamam gerekmiyor.

Ben yaşamımda hiçbir zaman ağlamadım. Ağlamak, yüreğinde acı çeken biri olmak demek değil.

Geceleri yıldızların altında ağlardım.

Mutluluk dediğin, etrafta olduğunda fark edemezsin. Mutluluk, başkalarından yoksun olduğunda anlarsın.

Hayır, tanrıya mektup yazamam. Tanrıya mektup yazılmaz, tanrıya anlatılır.

Gece olunca insanın yalnızlığını en çok hissettiği zamanlar olur ya, işte öyle bir zamanım şimdi.

Kendimi toplamak istiyorum, beni anlıyor musun?

Karanlık düşüncelerinizi ışığa çevirin.

Gerçek olan sadece acıdır.

Aşk, çılgınlık ve delilik arasındaki ince çizgide yaşanır.