Eski evler, zamanın izlerini taşır ve bize köklerimizi hatırlatır.

Bir evde sevdiklerinle olmak, dünyanın en değerli hazinesidir.

Evin kapısı açık, misafirler her zaman hoş geldin.

Eski evler, geçmişin hikayelerini anlatır.

Evin sessizliği, sakinliği insanın zihnini dinlendirir.

Evin içindeki huzur, insanın iç huzurunu yansıtır.

Bir evde yaşamak, kendi ülkesinde yaşamak gibidir.

Bir insanın evi yoksa, insanın ruhu nerede yaşar?

Bir insanın evi olması için, orada yaşayan insanların birbirine ait olması gerekir.

Burası benim evim değil. Benim evim sensin, Aniceto.

Ne zaman evde olmalıyım? – İşte bu soruyu kendine sormaya başladığın zaman artık eve gitme zamanı gelmiştir.

Burası benim evim, burada mutluyum.

Evrende bir yerlerde, her zaman bir eve ait olacağın bir yer vardır.

Bir insanın kendi evi, en güvenli sığınağıdır.

Bir insanın evi, onun gözünden dışarı doğru bakıldığında, evin sahibi hakkında birçok şey anlatır.

Bir ev, sadece taşlardan değil, içinde yaşayanların sevgisiyle inşa edilir.

Kahve, içtiğin yere ait olmanı sağlar. Burası benim evimdir, çünkü burada kahve içerim.

İnsanın evinde olması, insanın kaderindedir.

Bir insanın kendi evinde bile yabancı olduğunu hissetmesi ne büyük acı.

Bir hırsız, asla başka bir hırsızın evine giremez.