Dünya döngüsü kumdan yapılmıştır, kumdan. Ve hepsi fırtınalarla savrulup gitmektedir.

Gözyaşları, içimizdeki fırtınanın sessiz çığlığıdır.

Kalbindeki fırtınaları durduramazsın, ama yelkenlerini doğru yöne çevirebilirsin.

Gözyaşları denizin akıntısına karıştığında, yüreğimde fırtına kopuyor.

Gözyaşlarımız, içimizdeki fırtınaların sessiz çığlığıdır.

Huzur, içindeki fırtınaya rağmen var olabilir.

Bir insanın yüzündeki gülümseme, yüreğindeki fırtınanın sessizliğidir.

Herkesin içinde bir fırtına vardır, ama fırtınanın gücü kişinin içindeki denizle ölçülür.

Gökyüzü, yalnızca parlayan yıldızlardan ibaret değildir; bazen fırtınalar da getirir.

Gözyaşları, içsel bir fırtınanın dışa vurumu gibidir.

Bir kelebeğin kanat çırpışı, dünyanın öbür ucunda fırtına yaratabilir.

Güçlü olmak, dışarıdan bakıldığında görünen değil, içimizdeki fırtınalarla başa çıkabilmektir.

Her fırtına bir gün diner, ancak geride bıraktığı izler asla silinmez.

Hayat, denize açılmak gibidir; fırtınalarla dolu.

Bazen hayat, içinde sığınacak bir liman aradığınız fırtına olabilir.

Gözlerimdeki yaşlar, yüreğimdeki fırtınalardan daha şiddetlidir.

Gülüşüm asla gerçeği yansıtmaz, sadece içimdeki fırtınaları gizler.

Bir kelebeğin kanadı, dünyanın bir ucunda fırtınaya sebep olabilir.

Denizin dibindeki sessizlik, insanın kendi içindeki fırtınaları duymasına neden olabilir.