Geçmiş, her zaman bizi takip eder. Kaçsak da kurtulamayız.

İnsanlar, kırılan cam parçalarına benzer. Ne kadar toparlamaya çalışsak da, bir daha eskisi gibi olmazlar.

Geçmişi unutmak istiyorum ama her gün hatırlatıyorlar bana.

Unutmak, geçmişin acılarını hafifleten bir ilaçtır.

Bir insanın içindeki karanlığı görmek isterseniz, ona ulaşmanın yolu onun çocukluğuna gitmekten geçer.

Geçmişte yaşananlar bugünü etkiler.

Toprağın altında yatanlar, ne zaman çıkıp gelecek diye bekleyenlerin düşlerini süsler.

Geçmişin hayaletleri hala bu şatoda dolaşıyor.

Yarım kalan bir hikaye, sonsuza kadar içinde taşıdığın bir yük olur.

Geçmişin acılarını unutmak, geleceğe umutla bakabilmek için bir seçim olmalı.

Geçmişte yaşananlar asla unutulmaz.

Herkesin bir hikayesi vardır. Bazıları daha karanlık, bazıları daha ıslak.

Geçmişin gölgeleri bizi asla terk etmez, ama biz de gölgelerimizi terk edemezsek, hiçbir zaman aydınlığa ulaşamayız.

Geçmişin hayaletleri, ruhumuzu hala takip ediyor olabilir.

Bir zamanlar burada bir kız çocuğu yaşardı. Ona söylenenleri yapmaya mecburdu.

Anılar, insanın en yalnız arkadaşlarıdır.

Bazen yol kenarındaki kirli su birikintilerinin içinde kendine bakarsın, senin de yüzün kirli olduğu için görmek istemezsin.

Bir günahı silmek, diğerini doğurur.

Geçmişin sırlarını açığa çıkarmak, geleceği değiştirebilir mi?

Geçmişte yapılan hatalar bugünün bedelini öder.