İnsanların gerçek yüzlerini görmek zor olabilir.

Gerçeği görebilmek için bazen karanlıklara doğru ilerlemek gerekir.

Gerçek hayatta, her zaman bir acı verir.

Bir insanın gerçek yüzünü görmek, onun en karanlık sırlarını bilmekten daha zordur.

İnsanlar uyumayı severler, çünkü hayallerinde yaşamak istedikleri hayatı yaşayabilirler.

İnsanlar bir şeylerin nasıl olması gerektiğini söylerler, ama asla nasıl olması gerektiğini söylemezler.

Görünüşe aldanma. Gerçek her zaman daha karmaşıktır.

Bir insanın yalnızca sevdiği kişiyle mutlu olabileceğini düşünmek safdillik olurdu.

Onlar gerçek! Gerçek! Gerçek! Gerçek!

Bu dünya, düşündüğümüz gibi bir dünya değil.

Belki bir gün gerçeği hatırlayabiliriz.

Söylediklerim doğru olabilir, belki de yalan. Söylediklerimi hatırlamıyorum.

Unutmak mı, hatırlamak mı? İkisi de aynı şey.

Gerçekle karşılaştığında, ona dayanmanın bir yolu yok.

Gerçek yüzlerimizi gizleyerek, asıl kimliğimizi unutabiliriz.

Bu oda bize ait değil, sahipleri burada değil.

Gerçek kabuslar, uyanıp gözlerimizi açtığımızda başlar.

Gerçeklerin ışığı, sadece doğru zamanı bekler.

Belki de gerçek hayat, hayal ettiklerimizin ötesindedir.

‘Hayat, bir rüya gibidir.’ diyordu ve ekledi: ‘Göründüğü kadar gerçek değil.’