‘Bilirim’ dedim, ‘bu dünya bir rüyadır, uyumaya yatarken gözümüz açılır.’

İnsanın doğruyu görmesi, onu kabul etmesi için yeterli midir? Belki de dünya güzeli olan kötüdür!

‘Ölüm her an gelir’ deyü milletlerin halk arasında söyledikleri bir laftır. Gerçektir; ama görmek lazım.

Görünen her şeyin ardında görünmeyen bir hikmet vardır.

İnsanın yüzüne ve gönlüne ayna tutulduğunda, gerçek kişiliği ortaya çıkar.

‘Cismin var mı sana,’ dedi ‘var.’ / Bir kere daha bastırdı ki vücudunu.

Bir hâne ki, dört yönlerini aşk ile donatmışsan / Her yanı bir meyhanedir gerçekte.

Görünen, görünmeyeni gösterir; iyi kötüyü, karanlık aydınlığı açığa çıkarır.

‘Gerçekten sevilen insanlar’ diye bir şey olmadığını anlayışsız insanların içine sindirdim; zira hiçbir dostluk zarar gelmeksizin devam edemez.

Gerçekler dili kelimelerle değil, kalplerde sessizce konuşur.

‘Gör ki! Her şey gönlünde mevcûd olup, sen onu aramakta isen muhakkak orada bulursun!’

Belki de rüya gördüğümüz zamanları yaşadık, gerçeği değil.

Hayretle baktım, gördüm ki padişah ve vezir, hepsi birer garib imiş.