Hayatımızı yaşarken, aslında hep bir kaçış içindeyiz.

Kendi yarattığımız dünyada garip bir yalnızlık içindeyiz.

İnsanların içindeki karanlık tarafı görmeye başladığımda, gerçek yüzlerini göstermeye başlarlar.

İkimiz de birlikte olamayız, bunu biliyorsun.

İnsanlar, gözleriyle değil, kalpleriyle görürler.

Herkesin hayatında bir tane gerçek aşk vardır, gerisi taklit.

Hayalden ibaret. Hepsi hayalden ibaret.

Gerçeği bulmak isteyen kimse, gerçeğin ne olduğunu öğrenmelidir.

Gerçekler acıdır, yalnızca onları kabul etmek zorundayız.

Şimdiye kadar hiçbir şeyi gerçekten görmemişsinizdir.

Büyüteçle bakınca, bir şeyler göremiyorsanız, orada yoktur.

Her şeyi gören gözlerim var, ama bir görüntü yok. Fotoğrafların yok, gerçeklerin yok.

Fotoğrafçılar bizim gibi insanları, yaşayanları, yiyenleri, içenleri, yatanları, kalkanları, nefes alanları fotoğraflamazlar. Fotoğraflarınızın içinde hiçbir şey yok. Hepsi ölü.

Hayat sadece bizim elimizde değil. Dışarıdaki koşullar da etkili.

Sevgi, bu dünyada kalan tek gerçek.

İnsanlar ne kadar az uyandıklarını görüyorlar.

Gerçek güzellik, her şeyin özündedir. Her şeyin özüne inmeyi bilene güzellik kapıları açıktır.

Soruşturmayı yürütenlerin kimi zaman suçlu, kimi zaman da suçsuz olduğunu gördüm.

Gölgeler bile bazen gerçeklikten daha parlaktır.

Bir insanın yitirdiğini sanıyorsanız, aslında hiçbir zaman sahip olmadığını anlarsınız.