Ne kadar çok insan var. Ama işte hepsi birbirinden yalıtılmış.

Kardeşlerimizle ilgili en kötü şey, onların yanında olmaktır.

Yalnız kalmaktan korkmuyorum

Bir devlet adamının yalnızlığı meşrulaştırır, toplumlarına yabancılaştırır.

Burada kimse yok. Sadece biz varız. Ve Tanrı.

Burada kimse sizi duymaz, kimse sizi görmez. Burası bir yalnızlık deneyi.

Bir insan bu kadar çok yalnız kalabilir mi?

Hayatımın geri kalan kısmı boyunca, beni tanıyan kimse benimle konuşmayacak.

İnsanlar, belirli bir noktadan sonra başkalarıyla bir araya gelmeyi reddediyorlar.

Bir insanın yaşamı, bir hücredeki cam kutudan ibarettir; dışarıdan izlenir, içeriden hissedilir.

Yabancı bir gezegende kimse seni duyamaz, kimse sana yardım edemez. Orada yalnızsın.

Beni tanımanın bir anlamı yok.

İnsanlar kapatıldıktan sonra kaybolurlar.

Burası benden başkası hakkında bir şey bilmiyor.

İnsanlar bizi duyamıyor mu?

Karanlık, sadece bizimle kalmak isteyenler için değildir.

Herkes kendi küçük dünyasında kaybolmuş, kendi sıkıntılarıyla meşgul.

Olabileceğimiz en kötü durum bu değil mi? Kendi şirketimizde mahsur kalmak.