İnsan en çok da kendine yabancılaşır. Kendi içinde kaybolur ve kim olduğunu unutur.

Kendimi neden böyle hissediyorum?

Benim bir yüzüm yok! Ben kimim?

Beni korkutan bir şey yok, ben bir köpekbalığıyum!

Kendimi bulmalıyım, yoksa kaybolacağım.

Hayatın en büyük dehşeti, kendini tanıyamamaktır.

İyi insan olmanın ne anlama geldiğini anlayamadım.

Şu anda bir kadın olarak yaşamımı sorguluyorum.

Hayır, evet! Hayır! Bunu yapamam! Bir insanın yapabileceği en kötü şeyi yaptım. Kendimi bir Nazi olarak tanıttım.

Kendimi bir yere ait hissetmiyorum.

O kadar uzun süre buradayım ki, ben de onlardan biriyim artık.

Bana bak, ben bir insan oldum!

Ben bir gölgeyim, gerçek efendim burada değil.

Kendinizi unuttunuz mu, yoksa sadece unutmak mı istediniz?

Sence suçsuzum değil mi? Hayır, ben suçluyum!

Benim suratıma benzemeyen bir surat. Gözlerim, dudaklarım, sesim… Hepsi başkasına ait.

Kendimi sizin gibi insanlara uyacak biri olarak görmüyorum.

Bazen kendimizi kaybediyoruz ve gerçek kimliğimizi unutuyoruz.