Bir insanın kendi evinde bile yabancı olabileceğini bilir misiniz?

Benim adım değil, adamın adıdır o!

Geçmişini hatırlamayan insan, köklerinden kopmuş ağaç gibidir.

Bazen kaybetmek, gerçek kimliğimizi bulmamızı sağlar.

Beni tanımayabilirisiniz ama benim hikayemi herkes bilir.

Çünkü bir insanın yaşamı, onun hafızasında saklıdır.

Tarihimizden utanmıyorum, tarihimiz biziz, ne kötü ne iyi.

Cinsiyetimiz bizi tanımlamaz, kim olduğumuz yapar.

Yaralarımız bizi hatırlatır, yaşadıklarımız ise kim olduğumuzu.

Özgürlük, sadece kendi kimliğini yaşayabilmektir.

Bir insan ne kadar yabancı olabilir ki?

İnsanlar ne olduğunuzu görmek ister, gerçek kimliğinizle değil.

Bir an bile olsa, kendin olmaktan vazgeçme. Kendin olmayan biri, hiç kimse değildir.

Beni tanıyan tanır, benimle dalga geçmek isteyen de tanır.

Bir insanın ruhu, kendisine karşı bile yabancı olabilir.

Sadece bir insanım, işte böyle, bir insan.

Ben bir insanım, beni tanıyorsunuz, ben insanım!

Gibi davranıyorsunuz, ama değilsiniz.

Ben bir Almanım, Almanya’da doğdum, Almanya’da büyüdüm, Almanya’da yaşıyorum. Ama burada bir yabancı gibiyim.

Kurtlar arasında var olabilmek için, kendi kurt olman gerekebilir.