Bir insanın en büyük düşmanı, kendi içindeki şüphedir.

Beni sevdiğinden emin misin yoksa sadece aç mıyım?

Özür dilerim, ama beni kandırmaya çalışma. Kendini bana anlat.

Ağzımı sıkarlar mı?

Beni öldüremezsin! Beni öldüremezsin! Sen ne olduğumu bilmiyorsun!

Bir insanın en büyük düşmanı, kendi içindeki şüpheleridir.

Beni sevdiğini nereden çıkardın? Beni sevdiğini nereden bileyim?

Bu işte bir yanlışlık var gibi geliyor bana.

Benim hayatımda bir şeylerin ters gittiğini hissediyorum.

Seni sevdiğimi, hiçbir zaman söylemedim. Ama sen buna inanıyor musun?

Hiçbir şey göründüğü gibi değil, dostum.

Burada bir şeylerin ters gittiğini hissediyorum.

Bu işte bir gariplik var.

Kimseye güvenme, kimse sana güvenmesin.

Her şeyi onlar yapar.

Güneşin doğuşunu izlerken, hayatın anlamını sorgulamak kaçınılmazdır.

Güvenmek aptallık olurdu.

Bir insan, tıpkı bir ağaç gibi büyür, dallarını uzatır. Ama kökleri nerede?

Hayır, hayır, bu yanlış bir şey!

Her şeyi sana anlatmak isterdim, ama bana inanacak mısın?