Her şeyin sona erdiğini hissediyorum.

Bu dünyadan bir şey olmayacağımı mı sanıyorsun?

Umutsuzluğu hissettiğimde, senin sesini hatırlıyorum.

Burası birbirini yiyen bir orman, burada herkes kendi çıkarını düşünür. Kimse kimseye yardım etmez.

Ben bir kibriti bile yakamam ki, nasıl bir evi yakayım?

İnsanlar, kumların altında bile boğulurlar.

Hayat, senin için bir şey ifade etmiyor mu?

Hayat çok acımasız, ölüm bir kurtuluştur.

Umut, dün öldü. Şimdi sadece korku ve ihanet var.

Beni öldürmeye çalışın, ama başarılı olamazsınız. Çünkü ben zaten ölüyüm.

Beni burada bırakıp gitme! Ben bir insanım!

Her şeyin sonu bu mu?

Görüyorsunuz işte! Bu dünya kocaman bir hapishane.

Gözler sadece yüzde var, gerisi karanlık.

Beni yakalarsanız, sadece birini öldürmeyi düşüneceğim: kendimi.

Yalnızca umutsuzluk olduğunda gerçekten kaybedersiniz.

Dünya bu kadar acımasızken, umut nerede bulunabilir?

Ölüme gitmek istemiyorum. Ben bir çocuğum. Bir çocuğun ne işi var ölümde?

Sadece ölmek istiyorum, sadece ölmek istiyorum.

Burada kimse kazanmaz, herkes kaybeder.