Yoksulluk, çaresizlik, açlık… İşte gerçek hayat.

Bu dünya, herkesin vurdumduymaz olduğu bir yerdir.

Kimsenin kimseye asla yardım etmediği bir dünyada yaşamak, güzel bir şey.

Bu savaşta ne kazanabiliriz ki? Bizim için neyin farkı var?

Çünkü insanlar yozlaşıyor, insanlar yozlaşıyor, insanlar yozlaşıyor!

İnsanın en büyük acısı, hiçbir şey yapamamaktır.

Hepimizin hayatında öyle anlar olur ki, sadece ölüp gitmek isteriz.

Bir gün de bu işin sona erdiğini düşünüyorum.

Biz işçiler, yalnızız.

Biz çocuklara hükümetin verdiği en iyi şey, toprağa düştüğümüzde çürümeyeceğimiz mezar taşları olacak.

Hiçbir şeyim yok, ben bir hiçim.

Geleceğe dair hiçbir umut yok.

Bir gün bu ülkede değişiklik yapabileceğimizi zannediyorduk, ama yanıldık.

Dünyanın en güçlü ordusu karşısında, tek şansımız yokmuş gibi savaşacağız.

Umutlarımı kaybettim, artık bir şeyi ummam.

Dünya için umut yok, sadece güç.

Bununla başa çıkamayız! Kimse başa çıkamaz!

Her şeyin sonunda, ışığın azaldığı yerdeyiz.

Hayatta kalmak için artık hiçbir sebep göremiyorum.

Benim için artık her şey bitmiştir.