Gerçeklik zaten yeterince kötü, neden onu daha da kötüleştireyim?

Küçükken her şeyin olabileceğine inanırsın. Bir gün uyanırsın, olanları görürsün.

Her şeyimizle yalnızız. Ne paran var, ne aşkın, ne de sağlığımız.

Kendimi bir hayvan gibi hissediyorum.

Ben ölüme alıştım.

Benim için her şey bitti. Eğer bir Tanrı varsa, her şeyin sonu geldi.

Yaşamak için bir nedenin olmadığında, ölmek için bir nedenin de olmaz.

Benim için dua etme, ben ölüyüm. Dualarımı kimse duymaz.

Herkes çıldırmış, herkes ölüyor.

Senin gibiler için hiçbir zaman bir şansımız olmadı.

Güneşin doğuşunda bir umut arıyorum, ama bulamıyorum.

Umutsuzca bir şeyi istemek, ona sahip olabileceğin anlamına gelmez.

Hayat, umutsuzluğun en karanlık anında bile umut ışığını gösterir.

Hayat bazen bize umutsuzluğu gösterir, ama asıl önemli olan umutsuzluğa rağmen umudu görebilmektir.

Bir gün gelecek ve tüm bu yaşadıklarımız anlamsız gelecek, buna inanıyorum.

Kimse kurtulamaz!

Burada kimse canlı çıkmayacak.

Güzel günlerin sadece hayal kırıklıkları getireceğini nereden bilebiliriz?

Bu dünya bana dar geliyor.

Suların altında kaybolan yürekler, umutsuzluğun karanlığında sürükleniyor.