Bizim sesimizi duyan var mı?

Umutsuzluk, özgürlüğün sonudur.

Hayat, her zaman umduğumuz gibi gitmez.

Ölümden daha kötü bir şey var, gerçekten yaşamanı istememek.

Hayatımızı daha da kötüleştiremezler, değil mi?

Dünya bir kabus. Yol bir cehennem. Ve ben bir kâbusun ortasındayım.

Burası Alcatraz, buradan kaçan olmadı ki

Kendimi bir insan olarak görmüyorum, sadece bir soygun malzemesi olarak görüyorum.

Bir derya ki, ötesi varmış meğer, yürüye yürüye ulaşılan bir kıyı değilmiş. Her yudumda biraz daha acıyan, her nefeste biraz daha yaklaşan, her bakışta biraz daha uzaklaşan bir yolmuş meğer.

Yaşamaksa bu, o zaman yaşamak bu kadar korkunç olmamalı.

Umutsuzluk, ışığın en karanlık olduğu anda bile varlığını sürdüren bir mum gibidir.

Daha fazla dayanamam, çok zor.

Çok fazla içtim, çok fazla içtim, içmekten başka bir şey yapamam.

Benimle dalga geçmeyin. Benimle dalga geçmeyin!

Mutlu olmak istiyordum. Ama olamıyorum.

Her şey sona erdi. Her şey bitti.

Korkarım ki, yaşamımızı kurtarmak için sadece bir şansımız var.

Olanaksızı diliyorum, olmayacak şeyleri diliyorum.

Kusura bakma, yarın bir başka gün olabilir, ama senin için olmayacak.

Bizim gibi adamların işi pek de kolay değil.