Gerçek adalet, insanların vicdanından doğar.

Beni sakın affetme, beni affedersen sen de kötü olursun.

Kendi doğrularımızı savunurken, başkalarının hayatlarını mahvetmeye değer mi?

Kimsenin kimseye acıdığı yok. Acımasızlık var, acımasızlık.

Bir insanın hayatında kendi kendine verdiği kararlar, kendi vicdanıdır.

Bir günahı örtbas etmek, başka bir günahı doğurmaz mı?

Bir samurayın en büyük düşmanı kendi vicdanıdır.

Bir gün, hayatımın son deminde, yaptıklarımın hesabını vereceğim.

Savaş bittikten sonra, savaş zamanı yaptıklarımızın hesabını nasıl vereceğiz?

Eğer seni öldürürsem, gece rüyalarımda karşıma çıkıp beni rahatsız edersin.

Adalet, vicdanınıza sormak isteyip de sormadığınız soruları sormaya cesaret ettiğinizde başlar.

Bir insanın canını almak şeytana bile kolay gelir, ama bir insanı yaşatmak kolay mıdır?

Bir insanın canını almak çok kolaydır.

Gerçek adalet, vicdanınızdaki sesin ne dediğidir.

İyilik yapmak isterdim, ama iyilik yapmaya ne hakkım var, ne de gücüm.

Bir insanın vicdanı, onun en sıkı dostudur.

Kendi vicdanından korkmayan, Tanrı’nın cezasından da korkmaz.

Bir kılıç, bir adamı öldürebilir ama bir adamı öldürmez.

Kılıcı kınına yerleştirmekten daha zor olan, vicdanını huzura erdirmektir.

Bir adamın ölümüne ne sebep olursa, ölümüne razı olur.