Burası Benim Evim Artık!

Ben bir Almanım, Almanya’da doğdum, Almanya’da büyüdüm, Almanya’da yaşıyorum. Ama burada bir yabancı gibiyim.

Yabancı bir ülkede, yabancı bir dilde, yabancı bir kalple yaşamak zor.

Yabancı bir ülkede kaybolmak, kendi içinde bulunmaktan daha kötü bir his olabilir.

İnsan neden evini terk eder?

Buralarda neden yabancı olduğumu düşünmeye başladım.

Kendi ülkesinde yalnızca bir yabancı olabilir insan.

Birinin memleketinden uzaklaşması, kendi ülkesinin yabancısı olması sadece bir şeyin yalnızca başlangıcıdır.

Ben asla bir ülkenin vatandaşı olamam.

Kimseyi tanımıyorsun, kimse seni tanımıyor.

Hepimiz birer yabancıyız aslında, ama bazılarımız bunu kabul eder.

Bir yere ait olmadığımı biliyorum, ama ait olduğum yerde de olamıyorum.

Hayatın en zor yolu, kendine yabancı bir şehirde kaybolmaktır.

Ölülerin arasında yabancı olmak, yaşayanlar arasında yabancı olmaktan daha kötü.

İnsanlar birbirlerine ne kadar yabancıysa, acı da o kadar büyür.

Hayatımda hiçbir zaman bir yere ait olmadım, dünyada bir yabancıyım. Ve herkes bir yabancıdır.

Bir insanın gerçek kimliği, yabancı olduğu yerde ortaya çıkar.

Burası artık evimiz değil.

Birini ne kadar tanıyabilirsin ki? Belki de hiç tanımıyorsundur.

Kendi gövdende bile yabancısın. Ve hep yabancı kalacaksın.