Bir insanın ne kadar yalnız olduğunu anlamak istiyorsanız, onun içine bakın.

Senin gibi bir çocuğun yalnız kalması kötü olurdu.

Kendimizi yalnızca küçük dünyamızda değil, büyük dünyada da yalnız hissedebiliriz.

Herkesin bir korkusu var. Benimki yalnız kalmak.

Kimse bizim sesimizi duymuyor, kimse bizi anlamıyor!

Yalnızlık, yalnızlıktan daha kötüdür.

Hayatımızın en güzel anlarına tanıklık ederken kendimizi en yalnız hissettiğimiz zamanlar olur.

Kimse benim kadar iyi yalan söyleyemez. İşte bu yüzden yalnızım.

Hiç kimse yalnız değildir, herkes yalnızlıktan korkar.

Zaman, en vahşi düşmanımızdır çünkü bizi sonunda yine yalnız bırakır.

Kalbimdeki acıyı kimse anlayamaz, yalnızım.

Ben bir insan değilim, ben bir mektup gibiyim. Kimse beni okumak istemiyor.

Kimseye güvenme, kimse de sana güvenmesin. Herkes yalnızdır.

Yalnız kalmayı tercih ederim, insanlarla konuşmak zorunda kalmamak için.

Bu evde kimse beni sevmez.

Yalnızlık, insanın en büyük düşmanıdır.

Kendi yalnızlığınızı öldürmeye çalışıyorsunuz, değil mi?

Hepimiz birer yalnızız aslında, değil mi? İçimizdeki karanlıkla baş başa kalan.

Yapayalnızım… Ve yapayalnız ölmek zorundayım.

Gözyaşlarımı kimse görmeyecek.